Review by Davide Albini read original article here..
Als een van de meest gewaardeerde Nederlandse schrijvers en gitaristen op het Europese toneel, een internationaal curriculum dat hem ertoe heeft gebracht samen te werken met verschillende Amerikaanse en Engelse muzikanten (bijvoorbeeld met Iain Matthews, in het Matthews Southern Comfort-project), stelt Eric Devries zichzelf voor in een bijna volledig akoestische rol in het nieuwe album Song & Dance Man.Twaalf originele nummers live opgenomen in de studio met de inbreng van een handvol instrumentalisten, waaronder producer Janos Koolen, bassist Lucas Beukers en violist Joost van Es springen eruit , terwijl Sophie Janna (The Lasses) als tweede vrouwelijke stem deelneemt en de zoetheid van deze ballads verrijkt. Amerikaanse rootsmuziek in zijn puurste vorm, met duidelijke bluegrass- en folkinvloeden, Devries’ voorstel bevestigt nogmaals de kwaliteiten van de Noord-Europese beweging als het gaat om het interpreteren van deze talen en even geloofwaardig te zijn als de Amerikaanse “originelen”. Devries daarentegen heeft de technische middelen om te voorkomen dat hij in een onpersoonlijke kopie vervalt, hij weet te jongleren met het onderwerp, dat hij sinds het einde van de jaren zeventig (het begin in het meer rockveld) heeft gevolgd en heeft toen leven gegeven aan tal van projecten, parallel aan zijn solocarrière, zoals Songwriters United of Hidden Agenda Deluxe samen met collega BJ Baartmans. Een ervaring die uitmondt in de nauwgezette constructie van dit album met een intiem karakter, met teksten die zijn geïnspireerd op de beste traditie van Amerikaanse songwriters, met aandacht voor de harde klappen van het leven, voor menselijke kwetsbaarheid, tot de strijd tussen het nastreven van je dromen en de prijs van slechte keuzes. Dit alles vertaalt zich in het landelijke geluid van de plaat, geopend door de rockende gitaar in rockabilly-kleding van Little White Lies, een van de weinige nummers met een lichte elektrische boost, en onmiddellijk geprojecteerd naar het platteland van Jericho Walls, met banjo en viool die zich verspreidt landgeuren / bluegrass. Zorg voor de zangpartijen, akoestische weefsels die ons terugvoeren naar een ander Nashville waar duizenden folksingers hun fortuin hebben gezocht, Song & Dance Man ontspant het tempo met de mandoline die aan de hand de melodie van het manifestlied, Ballad of a Song leidt & Dance Man , terwijl Time is All een juweeltje is dat wordt gekleurd door zuidelijke zonsondergangen en hillbilly-bewegingen (dezelfde die terugkeren in een andere ronde). In Matters of Love duikt een verlegen elektrische gitaar weer op, maar het hart van het stuk blijft vredig en “unplugged”, een goed voorbeeld van een Amerikaanse ballad, zoals het vandaag zou worden gedefinieerd, die meer romantische tonen aanneemt in All I Know How to Do, compleet met een arrangement voor strijkers en een mooie vocale vertolking door Devries (zijn timbre is gastvrij, zonder pieken maar past als gegoten in het repertoire). Onder de afleveringen die nog steeds opvallen, in een album dat zeker homogeen is voor geluidsinstellingen, moeten we de folk-eenvoud van Mary onthouden, twee akoestiek tot dialoog en een stem, naast de elegante afsluiting van Sunday Eve in Amsterdam, ballad met een oude melodie die hij omhult met een verfijnde bijdrage van klarinet en strijkers. met veel arrangement voor strijkers en een prachtige vocale vertolking door Devries.
online vertaald.
