Recensie The Next Gig..

Richard Wagenaar schrijft voor The Next Gig.NL..

Ik weet niet hoe het gaat hier in een poppodium, maar hebben we nog tijd, vroeg Eric Devries zich af nadat hij en zijn bandgenoten al lekker lang aan het spelen waren en de sfeer er goed inzat. Die tijd bleek al enige tijd verstreken te zijn, melde de stagemanager van Simplon in Groningen desgewenst. Om het concert niet als de spreekwoordelijke nachtkaars uit laten gaan klonk het enthousiast van het podium: “dan doen we er nog eentje”. Dat hadden er ook best twee of drie mogen zijn, want het publiek had even daarvoor nog massaal meegezongen met de Americana artiest uit Gelderland en alle aanwezigen hingen nog aan de lippen van Devries. De zanger is dan ook verantwoordelijk voor één van de mooiste in Nederland uitgebrachte Americana platen van de laatste tijd met ‘Song & Dance Man’. De loopbaan van Eric Devries telt vele van deze hoogtepunten. Al jong verzorgde hij met zijn toenmalige band het voorprogramma van The Jam, met een andere band won hij op een haar na De Grote Prijs van Nederland en tegen het einde van de vorige eeuw was hij gitarist bij de band Bengels met onder andere B.J. Baartmans waarmee hij tegenwoordig ook speelt in Hidden Agenda Deluxe en het roemruchte Matthews Southern Comfort de band van Fairport Convention zanger Iain Matthews. Onder eigen naam bracht hij nu vier albums uit. Naast ‘song & dance Man’ zijn dat ‘Little of a Romeo’ in 2004 hierna volgde ‘Sweet Oblivion’ in 2007 en in 2014 ‘Close to Home’. Een gelouterde artiest dus die weet hoe je het publiek meeneemt in de muziek. Devries was niet alleen naar Simplon getogen. Op contrabas had hij Lucas Beukers meegenomen die eerder bij onder meer Gé Reinders en recent NinaLynn speelde of nog speelt. Aan de andere kant van de frontman multi-instrumentalist Janos Koolen die ook bij The Lasses speelt en samenwerkt met bijvoorbeeld Margje Wittermans en Frederique Spigt. Een gezelschap dat de nodige podium en studiokilometers heeft gemaakt. Dat bleek al snel na het mooie begin met ‘Little White Lies’, waarmee het trio vlot van start ging om daarna met ‘Jericho’s Walls’ zich ook van de ingetogen kant te laten zien. Schitterend was ‘Ballad of a Song & Dance Man’. Een nummer geïnspireerd door Iain Matthews die, een beetje verloren op een hotelkamer in Londen, Van maar even belde en uitnodigde. Van Morrison kwam even later inderdaad langs om een biertje te doen, maar uiteindelijk ging het lied toch gewoon over Eric Devries zelf. Prachtige liedjes regen zich aan één en via het rustige ‘Soften the Ground’ toonde ‘Close to Home’ zich prachtig en meer uptempo. Het was niet alleen maar hosanna met zang en dans. ‘Don’t Let Me Be’ is een liedje over depressie kondigde de zanger aan en inderdaad was het een indrukwekkende sad song. ‘Memories’ ging dan weer over een reis naar Tulsa, Oklahoma, waar de Americana vertolker de wijsheid op deed dat waar je ook gaat, je altijd jezelf meeneemt en dit deelde via een lekker stevig nummer. De set werd mooi opgebouwd en muzikaal was het Janos Koolen die op gitaar, banjo of mandoline steeds hele fijne accenten zette. Lucas Beukers zorgde onopvallend voor een stevig fundament voor zijn bühne-genoten op zijn bas. De stem van Devries is prettig met een vleugje doorleefdheid, maar vooral ook een besef waar zijn sterke vocale punten zitten en hoe zwakheden te ontwijken. Hij weet zijn nummers goed te brengen. Ieder liedje kende een rustige en fijne aankondiging, waardoor het vaak duidelijker werd wat de schrijver inspireerde of hoe het nummer tot stand was gekomen. Hier werd, terecht, de tijd voor genomen om dit goed te doen, maar ook met humor de zaal nog meer te betrekken. Er sprak de nodige ervaring uit. Veel eigen geschreven liedjes en nu en dan een cover, zoals het emotionele door John Prine en met gedachte aan zijn vader tijdens de lockdown gezongen nummer ‘Hello in There’ waar te merken was dat dit dicht bij huis kwam voor de zanger, zowel door het overlijden van voorbeeld Prine als de scheiding met zijn vader. Hoewel nu en dan gebracht met een lach, vertolkt hij toch oprechte verhalen van menselijk onvermogen. Vlak voor hij maar eens naar de tijd ging informeren, kreeg de band Simplon als één man uit volle borst aan het zingen in nog een cover. Tja over tijd en daarom werd dit fijne concert op verrassende locatie passende besloten met de ‘Songwriters Blues’. Een lekker stevig besluit van een voortreffelijke avond Americana en als het zo mooi en gezellig is, wie kijkt dan op zijn horloge.

Recensie / Review The Next Gig.NL

Richard Wagenaar schrijft voor TheNextGig.nl :

Song & Dance Man 2021


Al een leven in de muziek heeft Eric Devries er op zitten. Al in 1992 was hij vlakbij de winst in De Grote Prijs van Nederland. De laatste jaren is hij vooral solo actief, in Matthews Southern Comfort en met het gezelschap Hidden Agenda Deluxe, waarmee hij platen maakt, maar ook regelmatige andere overzeese artiesten op vakkundige wijze van ondersteuning voorziet. Goede wijn rijpt, goede kaas wordt smaakvol ouder en ook Eric Devries heeft zijn beste werk wellicht voor de tweede helft van zijn loopbaan bewaard. Het album ‘Song & Dance Man’ dat even geleden uitkwam is namelijk een prachtig album van een tot wasdom gekomen muzikant die precies weet hoe hij zijn kracht kan inzetten om met weinig middelen iets moois te maken. “I see a Young Man ageing slow”, zingt Devries zelf in Jericho Walls, een man met een mooie toekomst voor zich. Qua genre zit Eric Devries in de folky en bluegrass kant van de Americana. ‘Song & Dance Man’ is de vierde plaat van Eric Devries solo. Eerder bracht hij ‘Little Of A Romeo’ uit in 2004 en ‘Sweet Oblivion’ volgde drie jaar later en in 2014 kwam ‘Close To Home’ uit. Geen kwantitatief groot aanbod, maar de kwaliteit is ook van belang. Voor dit nieuwe album vertrouwde hij op Janos Koolen voor de productie en Koolen speelt ook tal van instrumenten in. Het is een nagenoeg akoestische plaat geworden. Rustig en zorgvuldig van opzet, maar goed uitgekiend en slim opgenomen voor maximale sensibiliteit. Na het aftellen begint het album lekker met het uptempo ‘Little White Lies’. Een lekkere inleiding, beetje roadsong, beetje intern onderzoek en mooie accenten van de mondharmonica. In ‘Jericho Walls’ valt onmiddellijk een heerlijke viool op bespeelt door Joost van Es, en in een rustig, deels wat bedrukte, aan de andere kant ook optimistisch, nummer heeft ook het beluisteren van de tekst prioriteit, want dit is één van de nummers met prachtige lyrics. Het tempo gaat er nog verder uit in de sterke ballade ‘Ballad Of A Song & Dance Man’ waar het album ook zijn titel aan ontleent. De opbouw in het album is heel fijn, want van het rust punt van het extreem gevoelige en melancholische ‘Soften The Ground.’ golft het weer de andere kant op via het fijne, steeds urgentere ‘Time Is All’. Devries blijft goede nummers aan één rijgen. Het fantastische trage en zorgvuldige ‘All I Know How To Do’, het countryswingende ‘Another Round’, en is dat Sophie Janna die haar fraaie stem leende aan dit album voor vocale ondersteuning. Het is een mooi gevarieerd Americana album dat niet onderdoet voor alles van over de plas. Gewoon een product om te koesteren met het rustige ‘Don’t Let Me Be’, de introverte smeekbede ‘Mary’ of het dansbare But For The Grace’. Een heerlijk, nagenoeg akoestisch album van een artiest op de top van zijn kunnen en uitstekende begeleiders is de conclusie bij het afsluitende ‘Sunday Eve in Amsterdam’ waar alles nog even mooi bij elkaar komt.

Recensie op Festivalinfo!

Jeroen Bakker schrijft op Festivalinfo.nl : {..} Eric Devries laat zich op Song And Dance Man van zowel een uitbundige als een ingetogen kant horen maar weet daarbij steeds weer te raken, te verrassen en vooral te overtuigen.{..} {..} With ‘Song & Dance Man’ Eric Devries shows a more exuberant as well as a subdued side but every time knows how to touch, to surprise and especially to convince. {..}

Song & Dance Man 2021

Review Roots Highway Italia

Review by Davide Albini read original article here..

Song & Dance Man 2021

Als een van de meest gewaardeerde Nederlandse schrijvers en gitaristen op het Europese toneel, een internationaal curriculum dat hem ertoe heeft gebracht samen te werken met verschillende Amerikaanse en Engelse muzikanten (bijvoorbeeld met Iain Matthews, in het Matthews Southern Comfort-project), stelt Eric Devries zichzelf voor in een bijna volledig akoestische rol in het nieuwe album Song & Dance Man.Twaalf originele nummers live opgenomen in de studio met de inbreng van een handvol instrumentalisten, waaronder producer Janos Koolen, bassist Lucas Beukers en violist Joost van Es springen eruit , terwijl Sophie Janna (The Lasses) als tweede vrouwelijke stem deelneemt en de zoetheid van deze ballads verrijkt. Amerikaanse rootsmuziek in zijn puurste vorm, met duidelijke bluegrass- en folkinvloeden, Devries’ voorstel bevestigt nogmaals de kwaliteiten van de Noord-Europese beweging als het gaat om het interpreteren van deze talen en even geloofwaardig te zijn als de Amerikaanse “originelen”. Devries daarentegen heeft de technische middelen om te voorkomen dat hij in een onpersoonlijke kopie vervalt, hij weet te jongleren met het onderwerp, dat hij sinds het einde van de jaren zeventig (het begin in het meer rockveld) heeft gevolgd en heeft toen leven gegeven aan tal van projecten, parallel aan zijn solocarrière, zoals Songwriters United of Hidden Agenda Deluxe samen met collega BJ Baartmans. Een ervaring die uitmondt in de nauwgezette constructie van dit album met een intiem karakter, met teksten die zijn geïnspireerd op de beste traditie van Amerikaanse songwriters, met aandacht voor de harde klappen van het leven, voor menselijke kwetsbaarheid, tot de strijd tussen het nastreven van je dromen en de prijs van slechte keuzes. Dit alles vertaalt zich in het landelijke geluid van de plaat, geopend door de rockende gitaar in rockabilly-kleding van Little White Lies, een van de weinige nummers met een lichte elektrische boost, en onmiddellijk geprojecteerd naar het platteland van Jericho Walls, met banjo en viool die zich verspreidt landgeuren / bluegrass. Zorg voor de zangpartijen, akoestische weefsels die ons terugvoeren naar een ander Nashville waar duizenden folksingers hun fortuin hebben gezocht, Song & Dance Man ontspant het tempo met de mandoline die aan de hand de melodie van het manifestlied, Ballad of a Song leidt & Dance Man , terwijl Time is All een juweeltje is dat wordt gekleurd door zuidelijke zonsondergangen en hillbilly-bewegingen (dezelfde die terugkeren in een andere ronde). In Matters of Love duikt een verlegen elektrische gitaar weer op, maar het hart van het stuk blijft vredig en “unplugged”, een goed voorbeeld van een Amerikaanse ballad, zoals het vandaag zou worden gedefinieerd, die meer romantische tonen aanneemt in All I Know How to Do, compleet met een arrangement voor strijkers en een mooie vocale vertolking door Devries (zijn timbre is gastvrij, zonder pieken maar past als gegoten in het repertoire). Onder de afleveringen die nog steeds opvallen, in een album dat zeker homogeen is voor geluidsinstellingen, moeten we de folk-eenvoud van Mary onthouden, twee akoestiek tot dialoog en een stem, naast de elegante afsluiting van Sunday Eve in Amsterdam, ballad met een oude melodie die hij omhult met een verfijnde bijdrage van klarinet en strijkers. met veel arrangement voor strijkers en een prachtige vocale vertolking door Devries.

online vertaald.

Newspaper article in Januar

Eintauchen in die Welt der Folk- und Countrymusik. Von Kurt Lehmkuhl. Original online read here

Erkelenz. Den Niederländischen Musiker Eric Devries wollte Veranstalter Alwin nagel schon lange nach Erkelenz locken. Jetzt hat es geklappt – und alle sind glücklich. Es sei wichtig, in dieser schwierigen Zeit Kultur aufrecht zu erhalten, meinte Alwin Nagel, als er die Besucher zur Acoustic Night mit Eric Devries und dessen “Song&Dance Band”in der Leonhardskapelle begrüsste. Ohne die Unterstützung der Kultur GmbH und dem Zuspruch des Publikums sei es nicht möglich, die Accoustic-Night-Reihe durchzuführen, die in diesem jahr vier Mal stattfinden soll, nachdem wegen der Corona-pandemie in den letzten Monaten viele Veranstaltungen abgesagt werden mussten.

Der Niederländer Eric Devries stand schon lange auf der list der Künstler, die Nagel für einen Auftritt in Erkelenz gewinnen wollte. “Er hat einen guten Namen in der Folkszene”, meinte er über den Singer-Songwriter, den er vor Jahren bei einem Konzert kennengelernt hatte.

Auch Devries war froh, endlich wieder vor Publikum auftreten zu können. Fast vier Monate sind seit seinem letzten Konzert vergangen. Den Auftritt in Erkelenz nutzte der renommierte und gefragte Musiker der Niederländischen Americana-Szene für die Vorstellung seiner neuen CD “Song & Dance man”. Nach seinem drittenAlbum im Juni 2014 vergingen über sieben Jahre bis zur neuen CD, aus der er in Erkelenz zum ersten Mal vor Publikum in Stücke vorstellte.

Das neue, fast komplett akustiche Album, das nach Nagels Worten von der Fachwelt mit grosser Begeisterung aufgenommen wurde, ist ein intimes und folkisches Dokument in einem Bluegrass-Setting. Devries erzählt eine Geschichte abseits von Kommerz und Mätzchen mit Tiefe und Leidenschaft und einem unterschwelligen Sinn für Humor. Er schreibt über Menschen, die Schicksalsschläge einstecken mussten, über Menschen, die lebten, über menschliche Schwägen, über verlorene oder unerwiderte Liebe, das Trinken und Depressionen. Gemeinsam mit Produzenten und Multiinstrumentalisten Janos Koolen, dem Bassisten Lucas Beukers und dem Violinistaen Joost van Es hat Devries zwölf Titel für dieses Americana-Album aufgenommen. Den Part von van Es übernahm in der Leonhardskapelle Kim de Beer, die häufiger mit Eric Devries konzertiert.

“It’s good to see you”, meinte Devries augenzwinkernd, dessen Deutsch nach seiner Einschätzung”schlechter als das von Rudi Carell” sei.  Eine unterschwellige Heiterkeit in den Stücken, gepaart mit einigen melancholischen Passagen, prägte das Komzert. Es liess die Besucher eintauchen in die Welt der Folk- und der Countrymusik. Zugleich gab es einige Überraschungen, als eta Devries auf einer Dulcimer Melodien spielte die er in Amerika inspiriert worden war.

Für einen klassischen Touch sorgte Koolen,  als er bei “Sunday Eve In Amsterdam” zur Klarinette griff. Der lange Beifall der Besucher bestätigte sowohl dem Musiker und seiner Band als auch dem Organisator Nagel, mit diesem Konzert den richtigen Schritt in einer nicht ganz einfachen Zeit getan zu haben.

Review on Musikreviews.de

Song & Dance Man 2021

Dieter Sigrist writes for Muzikreviews.de: {..} ERIC DEVRIES komponiert und musiziert (singt!) meisterhaft {..} „Song & Dance Man“ ist in vielerlei Hinsicht ein starkes Album: Da versammelt eine Handvoll tolle Musikerinnen und Musiker in absoluter Harmonie Bluegrass, Balladen, Bedächtiges und Beschwingtes, lässt keinen Augenblick Langeweile aufkommen, und ERIC DEVRIES seinerseits singt und fingerpickt, als liege Amsterdam im musikalischen Herzen von Texas. Ohne Zweifel eines der besten in Europa eingespielten Americana-Alben der letzten Jahre!  Read in full here

Recensie Live @ Blueroom Sessions

Frans de Jonge schrijft: {..} Met de akoestische gitaar van Eric Devries – op twee momenten verruild voor zijn Appalachian dulcimer – vormden deze muzikanten een geweldig combo dat de uithoeken van de Americana verkende. {..} Met dit openingsoptreden van Blue Room Sessions werd meteen al een ijkpunt gezet voor de volgende optredens in dit theater. Het overtreffen is bijna onmogelijk, alleen het evenaren al zal een zware klus worden. Het werd een onvergetelijke muziekavond! {..} Lees meer