Discography – Eric Devries

Little of a Romeo 2004 (EPRecords)
Het langverwachte debuut van Devries wordt in de pers zeer goed ontvangen. Devries nestelt zich direct in de top van de nederlandse Americana singer songwriter scene. ‘Little of a Romeo’ telt 15 songs waarmee Devries zijn met The Big Easy behaalde status als songwriter bevestigd. Ballades over bardames en bad guys (‘Ballad of Johnny & Ginny’), over liefde (‘These Wasted Days’), uithuilen en opnieuw beginnen (‘Walk Back In the Rain’) en ‘coming of age’ in ‘That was All She Wrote’, een duet Marjolein van der Klauw. ‘Little of a Romeo’ laat zich omschrijven als ‘Americana’ van Nederlandse bodem. Van het up-tempo bluesy ‘Some Unlucky Star’ via New Orleans in ‘Where I Want You’ tot pure country in ‘Remains of the Day’.

“…Some Unlucky Star is een geweldige song, maar eigenlijk staat de hele plaat vol met juweeltjes…” Dy-lan Sun: recensie Fret, juni 2004
“…De muzikale bagage van Devries lijkt geen grenzen te kennen…” Jos van den Boom: Folkforum & Crossroads radio
“Remains Of The Day”, is echt een droom van een liedje” Benny Metten, recensie voor www.ctrlaltcountry.be
“…De Nederlandse americana scene mag zich dus weer een ster rijker rekenen…” Fons Daamen: voor Red Rooster, Omroep Venlo sept 2004 (radio)
‘..Opvolging van Rodney Crowell is bij deze voor gezorgd’.’neerlandicana op zijn best’ Bert van Kessel in Heaven Magazine, june 2004

Long awaited debut album ‘Little of a Romeo’ gets rave reviews in press. With this album Devries confirms his status as a singer songwriter, previously established with his former band The Big Easy in the early nineties. 15 Songs about barmaids and bad guys (‘Ballad of Johnny and Ginny’), about l.o.v.e. gone wrong (‘These Wasted Days’), about starting all over (‘Start A New’, ‘Walk Back in The Rain’) and coming of age (‘That Was All She Wrote’).

“..Some Unlucky Star is a great song but really the whole album is full of gems..” Dy-Lan Sun, Fret Magazine june 2004
“.. Devries’ musical luggage holds no barriers..” Jos van den Boom, FolkForum / Crossroads Radio
“.. Remains of The Day is a dream of a song…” Benny Metten ctrlaltcountry.be
“.. succession of Rodney Crowell is well taken care of.. Neerlandicana at it’s best..” Bert van Kessel, Heaven Magazine june 2004

Eric Devries: LITTLE OF A ROMEO
Easy Productions EPCD01

Opvolging Rodney Crowell geregeld.
Americana

De vruchtbare voedingsbodem voor americana in Nederland is de afgelopen jaren getransformeerd tot een ware sterrenhemel. JW Roy, BJ Baartmans, Powderblue, Yearlings, Smalltown Romeos zijn intussen gevestigde namen geworden. Aan dit firmament heeft zich nu een nieuwe ster geopenbaard, de gitarist van BJ’s Pawnshop, Eric Devries. Samen met Stephan van der Meijden (ook uit de Pawnshop) als drummer en producer heeft Devries met deze vijftien eigen liedjes een uiterst fraaie muzikale staalkaart van de muziek in de zuidelijke staten van Amerika gemaakt. Zijn vrij directe en toegankelijke liedjes herbergen invloeden uit traditionele muziek als country, blues, (roots)rock en zelfs New Orleans mardi gras. In dat opzicht is But For The Grace Of God met zijn strijkers een ietwat vreemde eend in de bijt. Eric heeft een prettig stemgeluid, dat zowel de indringende ballades als de wat meer rockende nummers aankan. Alleen de passionele uithalen op These Wasted Days vallen wat uit de toon. Toch maakt hij met recht aanspraak op de eretitel van natuurlijke opvolger van Rodney Crowell. Zowel de intiemere ballades (Lost In Between) als de meer up-tempo nummers (Some Unlucky Star, Me And My Love) zouden niet misstaan op de recente Crowell-cd’s. Op een van de prijsnummers Remains Of The Day komt ook Roy Orbison om de hoek kijken, ondersteund door een erg leuk koortje. De liedjes worden fraai ingekleurd met prima gastbijdragen van onder anderen BJ Baartmans, Bartel Bartels en Arend Bouwmeester. De prachtige vocale bijdragen van Powderblue’s Marjolein van der Klauw, vooral in de afsluiter That Was All She Wrote, met een uitstekende Eric van de Bovenkamp op piano, mogen niet onvermeld blijven. Het allermooiste liedje is het ingetogen Sweet Little Girl Blue, dat Eric alleen met zijn mandoline ten gehore brengt. Top neerlandicana.

****(*) Bert van Kessel Heaven, jaargang 6 nummer 4

ERIC DEVRIES “Little Of A Romeo” (EPRecords)

Americana made in Holland. En van een meer dan behoorlijk niveau ook! Maar Eric Devries is dan ook niet bepaald een groentje te noemen. In ’82 stond hij met de groep Dance Stance al in het voorprogramma van The Jam in Paradiso. Tien jaar later werd hij met The Big Easy tweede in de finale van de Grote Prijs van Nederland -te vergelijken met de Rock Rally hier. En via de Nederlandstalige rootsband Bengels en een samenwerking met de dezer dagen regelmatig in de kijker lopende BJ Baartmans kwam het uiteindelijk tot ’s mans solodebuut “Little Of A Romeo”. Een album dat qua diversiteit menig een buitenlands product van de tafel veegt. Devries noemt zelf Gram Parsons, Lyle Lovett, Steve Earle en landgenoot Ad Vanderveen als invloeden. En enkel en alleen al op basis van die namen weet je eigenlijk al dat je hier goed zit. Devries trapt het album af met “Start A New”, een wolk van een melodieus Americanaliedje dat je volop weer naar de zomer doet verlangen. En van dat kaliber treffen we er hier wel meer aan. De springerige rootspop van “Driving Down The Blacktop” bijvoorbeeld of het fraaie “Ballad Of A Jilted Man” ook. Ook mooi, zij het op een geheel andere manier, zijn enkele puike ballades over “uithuilen en opnieuw beginnen” zoals Devries het zelf noemt. En dan hebben we ’t met name over het buitengewoon fraaie tweetal “Walk Back In The Rain” en de samen met Marjolein van der Klauw gezongen afsluiter “That Was All She Wrote”. Hier hoor je pas echt goed, welk een klasse-singer-songwriter Devries wel is.Terloops serveert de man ook nog aan het akoestische werk van Steve Earle verwant materiaal als “Sweet Little Girl Blue”, lekker ouderwetse countryrock als “Me And My Love”, een bluesy deun als “Some Unlucky Star” en zelfs een moot pure country. “Remains Of The Day”, het nummer in kwestie, is echt een droom van een liedje, dat qua sfeer heel dicht in de buurt komt van het recente werk van grootmeester Johnny Cash. Een veel mooier compliment kan je iemand nauwelijks maken, lijkt ’t ons… Enfin, de conclusie is voor de hand liggend: Devries’ samen met Stephan van der Meijden geproduceerde debuutschijf “Little Of A Romeo” is er een die de concurrentie met veel buitenlandse producten zeker aankan. En dan is een beetje chauvinisme eigenlijk best wel op zijn plaats!

Benny Metten, recensie voor www.ctrlaltcountry.be

Eric Devries- Little Of A Romeo (americana)

Als de term Nederamericana nog niet bestaat, wordt het hoog tijd dat die wordt ingevoerd. Little Of A Romeo is het zoveelste bewijs dat Hollandse artiesten zich wel thuis voelen in de americana. Eric Devries hoort in het rijtje Ad Vanderveen, BJ-Baartmans, JW Roy en Remmelt & Muus. Devries heeft een prettige cd afgeleverd met mooie ballads en lekkere up-tempo nummers, waarin de gitaren lekker de ruimte krijgen. Some Unlucky Star is een geweldige song, maar eigenlijk staat de hele plaat vol met juweeltjes.

Di-Lan Sunrecensie Fret, juni 2004

ERIC DEVRIES Little of a Romeo (EPRecords)

Mag je als je een mening over een bepaalde cd aan het papier toevertrouwt de waarheid enigszins geweld aan doen? Deze vraag heb ik maar voorgelegd aan iemand met de nodige ervaring op dit gebied. Hij antwoordde heel gedecideerd: “Alleen als achteraf blijkt dat je de waarheid ‘sprak’….” Tja, in de recensie van de cd Open House van Eric Athey heb ik de debuutplaat van Eric Devries alleszins verdienstelijk genoemd. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat ik op dat moment slechts 3 nummers van dit werkje, Little Of A Romeo geheten, had gehoord. Nu dus het debuut in zijn geheel ter beoordeling verkregen en goddank: ik heb de waarheid gesproken. De Amsterdammer Eric Devries heeft van zijn eersteling een zeer luisterbaar product weten te maken. Devries toont zich een gedegen songwriter (alles zelf gepend), heeft een prettige stem en heeft samen met Pawnshop- kompaan Stephan van der Meijden het geheel van een smaakvolle productie voorzien. Afwisselende plaat waaraan uiteraard ook BJ Baartmans zijn medewerking heeft verleend. Opener Start Anew (in het onderbewustzijn knaagt iets van: ‘waar ken ik dit van?’; dit zonder overigens te storen) zet de toon gelijk neer, terwijl er vervolgens nog een aantal korte, puntige songs, zoals Sweet Little Girl Blue en Got You Where I Want You, van ternauwernood 2 minuten de revue passeren. Ook de vocale bijdragen van Powderblue Marjolein van der Klauw, in But For The Grace Of God & afsluiter That Was All She Wrote, is een vermelding waard. In het lekker relaxed gezongen Remains Of The Day denk je even: Nick Lowe meets Rodney Crowell met een smaakvol koortje a la een Bobby King. Al met al kan hier gesproken worden van een meer dan verdienstelijk debuut.

L.Kattestaart, recensie op www.alt.country.nl februari 2003

Sweet Oblivion 2007 (Inbetweens)
‘Sweet Oblivion’ is grotendeels opgenomen met zijn nieuwe band ‘The Easy’ met Alan McLachlan (o.a. The Scene / Sjako) op gitaar, Bartel Bartels (Prof. Nomad) op bas en producer Stephan van der Meijden (Big Easy, Pawnshop) op drums. ‘Sweet Oblivion’ opent met de single ‘Lose Myself’, countryrock met pedal steel en eindigt 12 liedjes later met de ballad ‘Don’t You Think it’s Time’. ‘Sweet Oblivion’ krijgt vijf van de vijf sterren in muziekmagazine ‘Revolver’ en wordt geprezen als beste countryrock van eigen bodem in 2007. Een volwassen opvolger na een opvallend debuut. Evenals op ‘Little of a Romeo’ bevat ‘Sweet Oblivion’ bijzondere bijdragen van gastmuzikanten als BJ Baartmans (gitaar), Jelka van Houten (zang), Harrie Brekelmans (pedal steel), Gene Williams (gitaar) en Don Morris (bass). De songs met band worden op de cd aangevuld met de zogenaamde ‘Tulsa Tapes’, drie songs die Eric opnam in de studio van Gene Williams in Tulsa, Oklahoma tijdens zijn eerste Amerikaanse tour.

‘Sweet Oblivion’ was recorded with his new band ‘The Easy’ with Alan McLachlan (The Scene) on guitars, Bartel Bartels (Prof. Nomad) on bass and producer Stephan van der Meijden (Big Easy, BJ’s Pawnshop) on drums. Guest musicians: Eric van de Bovenkamp on keys, Harrie Brekelmans on pedal steel and Don Morris on bass (track 5,6,10) and Gene Williams on guitar (track 12) and Jelka van Houten on vocals (track 9). Tracks 5,6 and 10 were recorded in Tulsa, Oklahoma while on tour. 5 Stars out of 5 in Music Magazine ‘Revolver’ and rated as best Countryrock from the Netherland in 2007.

“.. it’s the acoustic guitars and that compelling voice that makes your hairs stand on end..” Sjak Jansen www.folkforum.nl”
“..his second solo cd from the first note to the last belongs to an international class of its own..”Benny Metten, ctrlaltcountry
“.. As a writer of bittersweet melancholy tunes Devries can easily compete with many American counterpart..”..with his exceptionally beautiful voice he leaves many contemporary colleques behind..” , jan. issue 2008 Marcel Haerkens , Muziekkrant Oor Magazine

Close to Home – 2014 (Continental Records)

Eric Devries‘ third solo CD ‘Close to Home’ was released in june 2014 and got great reviews in the music press. Critics mentioned his songwriting skills were up to par to the likes of Guy Clark or Rodney Crowell. Some described the CD to be one of the best ‘Americana’ records that was ever released in the Netherlands by a dutch songwriter. And by listening everyone agrees that ‘Close to Home’ is an outstanding album by all international standards.

Zeven jaar na ‘Sweet Oblivion’ is er eindelijk weer een plaat van singer-songwriter Eric Devries. ‘Seven years of bad luck’ of een geval van ‘life is what happens while your busy making other plans’? Devries spreekt via zijn liedjes. ‘Close to Home’ heet zijn derde solo cd en het is wellicht zijn meest biografische tot nu toe. Liefde, leven, dood, afscheid en opnieuw beginnen. Spijt en excuses of juist de viering van het leven. Grote thema’s die Devries aansnijdt met goed gevoel voor woord en humor, soms persoonlijk, soms tongue in cheek. Vooral ook over de relatie tussen man en vrouw. Reizen is een ander groot thema in de liedjes van Devries. Zo bezingt hij onder meer zijn geboortestad Amsterdam, verhaalt over het wel en wee van een singer-songwriter en neemt je mee op een road-trip langs Tulsa, Birmingham en Jeruzalem. Samen met producer BJ Baartmans heeft Devries een klassiek album afgeleverd in de traditie van singer-songwriters uit de jaren ’70 maar die volledig van het hier en nu is. De band bestaat uit muzikanten met wie Devries en Baartmans zeer regelmatig ‘live’ optreden en dat maakt dat de plaat ademt en leeft.

Close to home
(Continental Records CECD 52)

Eric Devries werkt al jaren samen met Bart Jan Baartmans. Niemand zal er dus van opkijken dat de derde cd van Devries ook een samenwerkingsproject betreft. Baartmans, die zich de afgelopen jaren naast muzikant steeds meer als producer ontpopt, produceerde de cd. Daarnaast speelt hij natuurlijk onder meer op allerlei snaarinstrumenten een aardig deuntje mee. Op de schijf manifesteert zich nog een snarenspecialist. Janos Koolen drukt zijn stempel op diverse tracks met gitaren, ukelele, mandoline en dobro. Ook het gitaarwerk van Devries mag er zijn, zo blijkt in Easy to love. Toch lopen de drie snarenspelers elkaar nergens voor de voeten en Devries beweegt zijn americana geraffineerd langs de drie pijlers country, folk en blues. De muziek krijgt door het tempo in sommige nummers een geweldige boost, zoals in Songwriter blues, dat daardoor helemaal niet meer aan een blues doet denken. De enige cover – het bekende Nothing rhymed van Gilbert O’Sullivan – valt binnen het genre een beetje uit de toon, maar vormt daardoor gelijktijdig een soort muzikale break. Tussen de overige dertien nummers valt verder het duet met Anna Coogan (One more try) op. Eric Devries bewijst – na zijn tweede cd in 2007 – dat hij zijn vak als singer-songwriter nog steeds uitstekend verstaat.

Tags:Americana, singer/songwriter

New Folk Sounds juli 2015 Door Joop van den Bremen